‘Overgave’

“Jullie hebben het uurwerk, wij hebben de tijd”, zegt men in Curaçao tegen ons. Er zijn meer culturele verschillen, maar de tijd is in ons westerse inderdaad nogal een dingetje. Hoewel ‘druk, druk, druk’, allang niet meer de enige norm is, rennen we en masse richting de kerstvakantie alle actielijstjes nog even fanatiek af.

Tijd is een kwestie van prioriteit. Iedereen heeft evenveel, maar we maken er verschillende keuzes in. En die keuzes hebben consequenties. De meesten van ons kunnen niet én/én/én, kiezen is dus nodig. Waar ga je voor? Voor het antwoord op die vraag weeg je, impliciet of expliciet, de effort (input) af tegen het effect (output), geprojecteerd op je levensbehoeften. Dat is mooi beschreven, maar ondertussen woest ingewikkeld.

Het wordt eenvoudiger als je prioriteit minder gaat over ‘wat’ je doet (inhoud), maar vooral over met, bij of voor ‘wie’ je het doet (relatie). Gaat immers niet in essentie alles in het leven om de verbindingen die je aangaat, met wie je wat doet? Niemand kan het alleen. Relaties zijn wezenlijk. Of het nou om de werkrelatie gaat, de relatie met je baas, je collega’s, je familie, je liefste lief, je sportvrienden, ….

Natuurlijk is er iets als liefde voor het vak, maar het gaat er misschien meer om met wie je dat vak uitoefent. Alleen in goed gezelschap kom je verder; leren, bouwen, creëren, verbeteren. Natuurlijk is er vooraleerst een materiele transactie, loon voor werk. Maar in de meeste gevallen gaat het over lol, zorg, een thuis, het leren van elkaar, gemeenschappelijkheid in missie en doel. Bij wie word je beter in je vak? Wie móet er in je projectteam om het resultaat te halen? Welke leider geeft eerlijke kansen én feedback. Het gaat over aantrekkelijkheid, aantrekkingskracht. Vergelijkbaar met ‘bij wie je ’s avonds op de bank wilt zitten’.

Aantrekkingskracht bepaalt je echte prioriteit. En vanaf dat moment gaat het om jouw overgave. Daar gaat je tijd primair naartoe. Of je je terecht ‘over geeft’ weet je van binnen. Jouw waarheid voel je, geen opgelegd pandoer. Immers, waarom doe je wat je doet?

Door meer naar de relatie dan naar de inhoud te kijken, is je overgave automatisch gebaseerd op waarden. ‘Wat’ je doet gaat over shareholders value, met ‘wie’ je het doet gaat om shared value.

Wat je erin stopt, krijg je ook terug. En de ander, met wie je doet wat je doet, ook. Jij bent, omgekeerd, ook aantrekkelijk. De ander heeft immers ook een keuze, een prioriteit. Commitment werkt wederzijds.

Met je overgave wordt de rest van de dingen minder belangrijk. Die krijgen vanzelf minder aandacht. Voor meer resultaat wens ik dat je in 2020 je overgave baseert op met wie je wilt zijn. Zodat je resultaat boekt én meer tijd over hebt. Tijd voor jezelf bijvoorbeeld. Resultaat door prioriteit. Laten we zeggen, dat ze in Curaçao nog iets van onze ‘overgave’ kunnen leren.