Flits!

Flits!

Je boodschap binnen tien minuten bezorgd tegen een vast, laag tarief. Het kan al in diverse steden. Over flitsfietsers in het verkeer en de arbeidsvoorwaarden van de bezorgers kun je twisten. Idem over de rendabiliteit van deze bedrijven. Groei is eerder hun motief, de exit van de eigenaar entamerend. Overigens, dat kan voor een fase van een onderneming prima zijn.

Wat we er ook van vinden, het is er, in deze moderne tijd. Er is vraag. En aanbod. Of omgekeerd, in dit geval. Je hoeft het niet te begrijpen om het te kunnen kopen. Doe er je voordeel mee, als je bijvoorbeeld bouillonblokjes mist voor je eigengemaakte soep. Flits!

Moderne tijden

De naamgever van ons kantoor, William Turner (1775-1851) was zijn tijd ver vooruit. Tate (London) hangt vol met werk van deze ‘Engelse Rembrandt’. De expositie ‘modern times’ laat schitterend zien dat Turner aan het begin van de industriële revolutie de keuze had tussen vernieuwen of mee blijven doen. Waar de meeste beeldend kunstenaars ontwikkeling negeerden bracht hij met andere techniek en kleur energie in z’n werk. Hij koos voor onontgonnen terrein, voor transitie. Hij schilderde vooruitgang. En hij was het! Hij kreeg gelijk. Vermaard tot ver na vandaag.

Hoewel ik de oproep van deze tijd niet kan negeren kom ik, in de rust van deze zomer, tot de conclusie dat er niets veranderd. Uitgerekend ik…. , na het (bege)leiden van zovele transities, ontdek dat in de essenties alles hetzelfde blijft. Er zal altijd oorlog zijn, en vrede. Altijd liefde. En angst. Problemen en oplossingen. En, in bedrijfseconomische termen, altijd winst en verlies. Ik wil niets normaliseren of goedpraten, maar de kern blijft hetzelfde. Wél verandert de context ervan, het ‘hoe’. De attributie van techniek en vorm. Drones en data, bijvoorbeeld, geven ons steeds meer mogelijkheden, rondom onze kern.

Is de flitsbezorger niet goed, zoals sommigen beweren? Is de eigenaar die groei boven winst plaatst niet koosjer? Ik herinner mij ‘in een flits’ een onderzoek naar verschillende eigendom-regimes dat ik in 2007 trok. Private equity had in die tijd afgedaan. In het onderzoek werden corporate-, beursgenoteerde-, familie-, private equity en publieke organisaties vergeleken op continuïteit door rendement en tevredenheid. Grote verschillen. Twee hoofdconclusies; a) elke onderneming krijgt cq kiest de eigenaar die bij de fase past, b) de relatie met die eigenaar maakt of kraakt de vooruitgang. In a company is het vooral de company, het gezelschap, dat ertoe doet. De goede relatie met de passende eigenaar. De titel van het rapport zegt alles ‘in (a) good company’!

Kies je eigenaar

Vandaag is het onderzoek nog steeds actueel. Start ups vragen ander leiderschap dan publieke clubs. Maar vooral ook om heel ander eigenaarschap. Kies als organisatie de eigenaar die bij je (fase) past. En doe dan als William Turner. Ontdek de transitie en ontwikkel (erin) mee. De context verandert, verander de context.

Had ik van de zomer toch een beetje gelijk; er verandert niets, al flitst het om ons heen. Wacht, ik ben de cola vergeten. Even snel bestellen.

Het rapport “in (a) good company” kunt u bij pdebruin@turner.nl opvragen.

Turner’s Modern World, exhibition in Tate Britain: https://youtu.be/NWnec-N2hQ4