Zaterdag jl aanschouwde ik een kort tafereel tussen een vader en z’n zoon. De nog jonge jongen komt terug van z’n sportwedstrijd. “En, gewonnen?” “Nee pap”. ‘Maar heb je dan gescoord?”. “Nee, ook niet”. En klaar was het gesprek. Beiden draaiden om en liepen weg. Niets van ‘heb je lekker gespeeld, heb je iets geleerd, hoe was het in je team, vind je het leuk als ik volgende keer kom kijken?’.

De vader lijkt enkel geïnteresseerd in winst en scoren. Veel uiterlijk. Wat mij betreft een behoorlijk arme opvatting op inspireren en leren. Toch zien we dat veel, weinig aandacht voor wat er innerlijk speelt. En niet alleen op jonge leeftijd.

Dezelfde dag bereikte mij het bericht dat een studiegenoot uit het leven is gestapt. Een succesvolle, outgoing en geliefde man. Veel te jong. Onduidelijk waarom. En waartoe.

Het heeft ogenschijnlijk niets met elkaar te maken en toch leg ik een verband tussen de twee gebeurtenissen. En ik ontdek; als we zo doorgaan zijn we kansloos.

Mens’ verworvenheden zijn een zegen. Alles is er. En ondertussen is de wachtlijst voor geestelijke gezondheidszorg nog nooit zo lang geweest. Technologische vooruitgang brengt welvaart op vele manieren. Maar maakt ons ook lui en onwetend. Neem bijvoorbeeld de navigatie; eenvoudig van A naar B maar geen idee waar je bent. Of de rekenmachine; wie kan er nog hoofdrekenen bij het afrekenen?

Wat moeten we zonder al onze middelen. Andersom gedacht, wie van ons overleeft tien dagen natuur zonder proviand, mobile en credit card? Dat zijn er heel erg weinig. We zijn vrij. Vrij, maar volledig afhankelijk. Wat als de stroom 30 dagen uitvalt?

In een leven waarin alles kan is niets meer belangrijk. We zijn inmiddels zo verworven dat sommigen van ons zich bezig kunnen houden met ‘elementaire’ woke. Maar we zijn volgens mij vooral uiterlijk vrij. Vrij maar niet meer verbonden. We gaan kapot aan de mogelijkheden en de uiterlijke schijn. Inderdaad, strong men (m/v) create easy times. Easy times generate weak men (m/v). Vrij naar G. Michael Hopf ^*)

Terwijl we een (k)oude oorlog voeren vraag ik mij af wanneer er een einde komt aan het toneelstuk dat we met z’n allen opvoeren. Uiterlijk alles voor iedereen, terwijl we ons leed meetorsen. Vroeg of laat worden we allemaal slachtoffer. Laten we elkaar wakker kussen. Leer vaders niet alleen naar de score te vragen. Anders zijn we zogenaamd vrij maar vooral vrij kansloos.

^*1) “Hard times create strong men, strong men create good times, good times create weak men, and weak men create hard times.”
G. Michael Hopf